"Ekmeğim aşım helal olsun yiyene, içene.  Ama hakkım helal değil; dost gibi görünüp kuyumu eşene." Ne güzel söylemiş Hz. Mevlana...

Hayatımızda hep olmamış mıdır, dost gibi görünüp kuyumuzu kazan? Yüzümüze gülüp arkadan iş tutan? Özlü sözler söyleyerek gönlümüze giren, ilk fırsatta tekmeyi vurup yere düşüren...

Ben hakkımı helal etmiyorum! Dost gibi görünüp kuyumu eşene, çıkar için dostluk edene, yüzüme gülüp arkamdan iş çevirene, aynı tastan aş yiyip bana ihanet edene. 

Bu tarz insanlar hayatımızın her evresinde oldu, olmayada devam edecek. Bu insanın elinde olan veya isteyerek yaptığı bir şey değil en azından ben öyle düşünüyorum, düşünmek istiyorum.

Hani hastalık hastalığı derler ya onun gibi birşey. Huy edinmiş artık kendine. Elinde olmadan, sanki ulaşamadığının delisi gibi istemsizce kendi doğrularını kabul ettiren, ettirmeye çalışan; kendisini bulunmaz Hint kumaşı zannedip, kendi doğrularını yutturmaya çalışan, kendisinden başka kimse bir şey bilmesin ben ne dersem o olsun diyen tipler... Evet her zaman oldular olmaya devam edecekler.

Peki ya aldıkları Ah'lar? Hesabını verebilecekler mi... Belki aynı evin içinde belki bir iş yerinde her an her yerde olabilir bu tipler. Söyleyin döktükleri gözyaşın hesabını verebilecekler mi?

Hani güç dediğimiz bir şey var; maddiyat değil aman aklınıza güç diyince para gelmesin! İki dudak arasına yuva yapmış, yalanlar ile elde edilmiş güçten bahsediyorum. Hak yerken bir gram vicdanı sızlamayan o adi güç!

Siz ne kadar güçlü olursanız olun, alma mazlumun ahını çıkar aheste aheste.

Siz ne kadar güçlü olursanız olun, yerde kalmaz mazlumun göz yaşı.

Elbet gün gelir devran döner, hesap günü kefeye koyulur keseler.

Hiçbir zaman umutsuzluğa kapılıp bu tiplere bu tür insanlara fırsat vermeyeceğiz evelallah. Daima dimdik durmaya, yolumuzda emin adımlarla ilerlemeye, çalışmaya, gayret etmeye, hak uğruna savaşmaya devam edeceğiz Allah'ın izni ile...

"Haksızlığın karşısında susan dilsiz şeytan." Düsturu ile bizler konuşmaya devam edeceğiz!

Kalın sağlıcakla...