"Mevsimlerin en merhametlisidir kış. Evin mevsimi, sarılmanın, sarınmanın, sarmalanmanın..."

Kış mevsimi, geldi kapımıza dayandı. Beyaz gelinlik, henüz her yeri o bembeyaz örtüsüyle kaplamadı ama kışın soğuğunu iliklerimizde hissetmeye başladık sanki yavaştan.

O muhteşem kristali, sıcacık bir evin penceresinden izlerken ya da şen kahkahalarla kardan adam yapıp, kartopu oynarken güzeldir kar sizce de öyle değil mi? Ama kalacak sıcak bir yuva bulamalayıp sokakta kalanlar, yakacak bir şeyleri olmayanlar ya da sabahın ayazında işe-okula gitmek durumunda olanlar ve o kocaman şehirlerde yaşayanlar içinse sadece bir eziyettir bence. 

Bütün bunlara rağmen fotoğraflarda ve şiirlerde güzeldir yine de kar. Çok güzel dizeler yazılıp, objektiflere yakalandığında, sıcak eve muhtaç insanları unutturur bize. Ya da dedim ya hani belki de odun kömür alamayacak durumda olup ocağı tütmeyenlere koca bir hiçtir o kar. 

Gelin bu kışın güzelliğini yaşayalım, evet tadını çıkaralım, yine şiirler yazıp o muhteşem kar manzaralarını objektiflerimize sığdıralım ama lütfen bu soğukta maddi manevi bir şeylere ihtiyacı olan insanları, sıcacık bir yuva arayanları, sıcak bir yudum çorbaya muhtaç olanları, sokakta kalan dostlarımız hayvanlarımızı ne olur unutmayalım. Daha doğrusu özümüzden ayrılmayalım. 

İnsan olduğumuzu her zaman hatırlayıp yardıma muhtaç her canlıya elimizden geleni yapalım.

Sarılmanın, sarınmanın, sarmalanmanın zamanı bu kış...

Kısacası şunu söyleyelim mi;

Gelin bu kış ocaklar tütsün, kışın güzelliği birlik ve beraberlik içerisinde sürsün...