Özgüvensiz Misiniz?

Susanna McMahon The Portable Therapist (1992) kitabında özgüveni; varoluşun gereği olarak kendini tanıma, kendini kabullenme, kendine bakma ve bir yaratılış yolu olarak tanımlar. Bu tanımı irdelediğimizde yaptığımız yahut yapmadığımız şeylerden hariç kendine önem vermek, eksiklerimize rağmen yaşamın bir değeri gibi hissetmek, karşımıza çıkan olumsuzlukların bizi düşürmesine izin vermeyerek onlarla savaşmada cesur olmak ve başkasının göstereceği saygıya değdiğine inanmak özgüveni yerine getirecek etmenlerdir.

Diyelim ki özgüven depomuz doldu ve durum sağlıksız bir boyut aldı. Bu durumda özgürlük tanımında nasıl ki özgürlük sınırımız bir başkasının alanının ihlal noktasına kadarsa bu sınır özgüvenin getirdiği davranışlarda da aynı. Aksi halde egoist ve megaloman bir tavır sergilenmesi medeni cesaretin temelini oluşturan kavramda ki ‘’medeni’’ kısmına uymuyor olacak.

Düşünce yapısı bu değerin kazanılmasında temel taş denilebilir. Bir başarısızlıkta ‘’ben zaten bu kadarım’’ demek kaybetmeye ‘’yapamadım hata neyse üzerinde çalışır yaparım bu güç bende var’’ demekse her ne kadar başarısızlık sonucu cümlesiyse de kazanmaya sebep olacaktır. Maslow ’a göre insanlar sağlıklı bir özgüvene sahip olmak içi önce fizyolojik stabile, güvenlik, sevgi ve karşılaşma gereksinimlerine sahip olmalılar. Maslow piramidinde en tepe nokta olan kendini gerçekleştirme noktasının altında ikinci en yüksek ihtiyaç seviyesindedir ve tepe noktası yüksek bir özsaygıyı gerektirir.
Özgüvenin olmayışının olumsuz etkilerini ‘hayat kalitesinin düşürme’ başlığında toplasak sanırım abes bir şey yapmış olmayız. Çünkü eksikliğinden bahsettiğimiz kişilerde; kararsızlık, iddiasızlık, önemsizlik hissi, kompleksli olma, mutsuzluk, hayal kırıklığı, depresyon vb. ruhsal sorunlar görülecektir. Eksikliği olmayan durumlarda ise; perspektif genişliği, sınırlarını bilip aşmama, mükemmel olmak yerine hatalarını kabullenme, mutluluk ve ruhsal refah görülecektir.

Özgüven kazanmak yada geliştirmek içinse kişi öncelikle tevazuyu doğru kullanmalıdır. Her fırsatta ben demek kibir göstergesi ise de gerektiği yerde ben demekten çekinmemeliyiz. Çünkü tevazunun fazlası da kibir göstergesidir. Çevreyi es geçemeyiz. Hayatı olumsuz pencereden yaşayan, bardağın boş tarafına bakan, kazandıklarını görmeyip kaybettiklerine odaklanan, vazgeçen, kaybeden, mod düşüren kişilerin bulunduğu ortamlardan uzak durmak yararımıza olacaktır. Kendimizi kabullenmemiz ise resmen mihenk taşı. İnsanın kendi sınırlarını bilmesi yaşanabilecek olası bir olumsuzlukta yaşanacak kalp kırıklığı ve özgüven kaybını minimumda tutacaktır.
Total olarak baktığınızda ‘’ Özgüvensiz Misiniz? ‘’