Ve Azizim;

Ne güzel ki kendi lisanımda ve kendi kelimelerimin özgürlüğünde çokca okuyucuyla, hemde bir birimizi anlayarak buluştuk... 

Bu beni daha da güçlendirdi, beni ben halimle dünyanıza aldığınız için teşekkür ederim...

Rastgele...

Dışta bir gülümseme! Ama içinde  koca koca sözler, içte koca bir yara, dışta mutlu bir insan. 

Söyleyeceklerinin söylenmemesi ve suskunluklar, hesap verilmesi beklenen şeylerin geç olması. Umudumuzun yarına bırakılışı ve hep bir geç kalışlarımız. 

Koca bir acı,  bir yanılsama var ortada,  bunun sonradan fark edilmesi bazılarımıza ağır gelir. Bazı yaşanmışlıklar yaşanılacak olanları hep perdeleyip önüne geçer.

Ve sen  sorarsın kendine; 'benmiydim yanlış olan yoksa yanlışın tam ortasında durmammı.' 

Nasılda kana bilmiş ola bilirim bu sahte gülümsemelere ve sahte olan sevgilere. Sorarsın, ve her sorduğunda bir iç çekersin. Boğazın düğümlenircesine.  

Sonra ne olur biliyormusun? 

Herşey geçer, herşey unutulur ve zaman kervanı döner, dolaşır seni üzeni üzer... 

Hak edilmeyenlerin hesabını sorar sen bunu bilmiyor olsan  bile...

☆☆☆

Hayaller diyorum azizim.. Gözlerimi  kapatığımda gördüğüm  pembe  panjurlu evler.  

Bulutların pamuk kadar net oluşları. 

Yeşil'in en net rengi beliriyor ağaçlarda çimenlerde. 

Çocuklar coşkuyla eğleniyorlar. İnsanlar bir hayli  mutlu, gözlerinden okunuyor. 

Olumsuzluklar yok...

Kalp kırmak yok...

Sorgulama, yargılama art niyet yok...

Sebepsizce sevgi var. 

Çünkü sevmek için sebebe ihtiyaç olmadığının farkındalar. 

Benim hayalimde mutlu insanlar, yalansız bir yaşam, sebebsiz yargısız sevgiler var. 

Ve azizim bunlar sadece hayallerimde olanlar..!

☆☆☆

Şuan nefes ala biliyorsan gök yüzüne  bak. 

Bir yerlerde senin adına güzel şeylerin olacağı  umudunu kaybetmemen için yeterli bir sebebin oldugunu unutma. 

Hayat dediğin olay nefesten  ibaret. Seni mutlu  etmeyen  insanları  çıkart hayatından.  

Ne pahasına olursa olsun.  Herkes  gibi sende mutlu olmayı  hak ediyorsun. 

Şu an mutsuz olabilir  veya kötü bir olay yaşamış olabilirsin. fakat zaman herşeyin ilacı değilmidi? 

Ölüme bile alışıyor, kabulleniyor insan. Sende hayata olan umudunu kaybetme. umutsuz yaşanmıyor... 

Nefes alıyor bile olsan..!