Nerden başlasam, ne yazsam , içimdeki hüznü acıyı nasıl anlatsam bilemiyorum. Ekim ayı elemi kederi beraberinde getirdi.

Eşimde bende kadere inanırız. Coronalı günlerde de alnımıza ne yazıldıysa onu yaşayacağız dedik. Bu zor günlerin geçmesini diledik. Ama maalesef  9 ekim cuma günü eşim coronaya yenik düştü. Evimizin direği çocuklarımın arkasındaki dağ göçüp gitti , bir çok şeyide yarım bıraktı. Evime ,ocağıma ,yüreğime ateş bırakıp gitti. Onsuzluğa alışmak çok zor. Allah kimsenin evini yuvasını bozmasın, hayat çok acımasız beklemediğin anda vuruyor. Tek avuntum çocuklarım Allahım onlara sağlıklı uzun ömürler versin, acılarını göstermesin.

Dilerim daha fazla canlar yakmadan corona dünyamızı terkeder. O korkusuzca gezdiğimiz , dostlarla toplanıp muhabbet ettiğimiz günlerimize kavuşuruz, tek dileğim en kısa zamanda normal hayatımıza döneriz.