Bazı yolculuklar vardır, aradan yıllar geçse de unutamazsın. Birkaç yıl önceydi Bodrum’ a tatile gideceğiz , ilk defa otobüsle gidelim dedik , demez olaydık. Akşam 19 00 a bilet alalım yol uzun 13-14 saat sürüyor , o saatte belirli firmanın otobüsü yokmuş eşim de çok geçe kalmayalım diye başka bir firmadan ( ismi lazım değil) bilet almış. Saat 19 00 da otobüs hareket etti henüz bir iki saat ilerlemeden önümde oturan bey koltuğu yatırdı bende yatırayım uyuyayım desem o saatte hiç alışık değilim, tabiri caizse ağzımın içine girdi. Allahım nasıl bir sıkıntıdır koltuğunu çekte diyemiyorum en doğal hakkı nerdeyse imdat diye bağıracağım o kadar daraldım bunaldım .

Mola yerine kadar idare ettim , molada muavin beye durumu anlattım kaptan beyin arkası bolmuş oraya oturttu. Oh dedim derin bir nefes aldım yolu izleyerek giderim diye düşünürken bu kezde klima üfürüyor, kapatıyorum kapanmıyor görevliden rica ettim kapatırmısınız diye ne mümkün kapattık diyorlar nafile, iyice kafayı taktım yol uzun gidinceye kadar hasta olacağım, en sonunda muavine koli bandı ile yapıştır kapat yoksa hasta olacağım dedim. İkinci molada muavin koli bandı buldu yapıştırıp kapattı bende derin bir oh çektim İkinci olayım biraz daha komik , okulların yeni açıldığı günler , nasıl gribim gözümü açamıyorum torunu okula götüreceğim henüz 4 yaşında anaokuluna gidiyor, otobüsle götüreyim dedim , gözlerim de aktığı için güneş gözlüğü taktım. Otobüse bindik şoför koltuğunun arkasındaki iki sıra yerden yüksekte torun çıktı oraya oturdu bende yanına oturdum.

Bir kaç durak sonra öğrenciler bindi ve otobüste boş yer kalmadı. Bir sonraki durakta yaşlı bir amca bindi oturacak yer yok öğrencilere baktım hiç oralı değiller toruna kucağıma gel amca otursun dedim demesin mi banane önce ben kaptım, şimdi zorla kaldırsam ağlıyacak olay çıkaracak ben kalktım amcayı yanına oturttum ben yükseklikte ayaktayım , durağa geldik ineceğiz toruna dikkatli ol düşme dememle ben araya uçtum, hafif geri gidince ayağım boşluğa geldi galiba ne olduğunu anlayamadım , ara daracık yere resmen uçtum. Şoför bana bakıyor ben şoföre bişeyiniz var mı diye soruyor, ben biraz kendimi dinledim şu an bir şeyim yok daha sonra çıkmazsa dedim usulca kalkıp otobüsten indik. O anki şoku atlattıktan sonra halime çok güldüm , otobüs kamerasından izleyip kesin gülmüşlerdir çünkü otobüsün içinde gözünde güneş gözlüğü araya uçan bir bayan siz olsanız gülmez miydiniz ? Tabi sonrasında torunuma büyüklere yer verilmesi gerektiğini anlayabileceği bir dilde anlatım Bir diğer olayım uçak yolculuğuyla ilgili Kıbrıs’a tatile gittik, dönüşte birkaç parça zeytinyağı gibi sabun gibi alışveriş yaptık onlarıda dökülmesin diye el bagajına aldım, valizleri uçak bagajına verdik uçak hazır bekliyor elimizde biletler tam uçağa geçeceğiz el çantama el koydular geçiremezsin diye, aman Allahım o kadar eziyet çekmişim taşımışım hayatta bırakamam görevli memura hangileri elde geçebilir dedim gösterdi alelacele elde geçecekleri başka çantaya aktardım diğerlerini eşim uçak bagajına vermek için koşturdu.

Bu arada uçak bizi bekliyor sürekli anons geçiyor eşim bagajı verdi koşarak geldi eyvah biletim yok , o panikle nereye koyduğumu hatırlamıyorum elimde küçük çantam var altını üstüne getirdim yok acaba bagaja verdiğimiz çantaya mı koydum diyorum isimlerimiz anons ediliyor son çağrı kaldım ben burda dedim bilet yok o ara gayri ihtiyari elimi pantolonun cebine attım bilet orda cebime koymuşum, koşturduk uçağa içeri geçtik yolcular bize bakıyor mahcup şekilde yerlerimize oturduk hayatımda bu kadar panik yaşamamıştım