İnsanın egosu geliştikçe kontrolcülük ve baskı refleksi de artıyor.
 Ne yazık ki korku ve baskı insan refleksini felç eden, yok eden bir şeydir. Egomuz yükseldikçe  güzel olan şeyler artık bize kusurlu gelir ve böylece bizi teslimiyetten de uzaklaştırır. Egomuz şiştikçe  her şeyi sorgular hale geliriz ve hep fazlasını  ister daha çok şeye sahip olma çabasıyla hayatı sözde zenginleştirdiğimizi zannederken aslında yoksullaştırırız. Daha fazla mal mülk edinme çabalarıyla  çırpınırken karşılığında da sağlığımızdan olur günün  sonunda da istediğimiz hiçbir şeyi elde edemeyiz .Ne kadar çok şeyimiz olursa o kadar değerli oluruz mantığı da bize şisen egomuzun kötü bir şakasıdır.
 Ego doyumsuzluğu da artırıyor. Bununla ilgili size bir hikaye paylaşmak istiyorum;
 Zengin bir iş adamı, bir iş seyahati sırasında küçük bir kıyı kasabasına uğrar. Limanda gezerken, ağzına  kadar balık dolu dolu küçük  bir teknenin icinde bir başına oturan balıkçı gözüne takılır Dayanamayıp yanına gider ve "Merhaba" der. "Bütün bu balıkları yakalaman ne kadar zamanını aldı?"
Balıkçı, hepsini üç  saatte yakaladığını söyler.  Adam " Neden daha uzun bir  süre  denizde kalıp  daha fazla  balık yakalamadın?" diye sorar. Bu kez balıkçı, ailesinin geçimini  sağlamak  icin  bu kadarının yeterli olduğunu  söyler.
İş adamı iyice meraklanmıştır. Üç  saatlik avdan sonra günün  geri kalan kısmını nasıl  geçirdiğini  sorar balıkçıya. "Sabah balıklarımı yakaladıktan sonra çocuklarımla oyunlar oynarım" der balıkçı. "Öğlen de eşimle oturur, sohbet ederiz, dinleniririz. Akşamları kitap okur, sohbet ederiz. Gece geç saatte yatarım. Gördüğünüz gibi  gayet dolu ve meşgul  bir hayatım  var". Ben ünüversitede ekonomi okudum" der iş adamı. "İstersen daha  çok para  kazanmak  konusunda  sana  yardım  edebilirim. Zamanın daha büyük bir kısmını balık  tutmaya ayırmalısın. Kendine daha  büyük  bir tekne almalısın. Gelirin  arttıkça  teknen de büyümeli. Teknen büyüdükçe  yanına  bir de yardımcı alırsın. Kasabadaki bütün  restoranlara balık satabilirsin. Hatta civar kasabalarda da satabilirsin. Bu şekilde  devam edersen kısa sürede bir balıkçı filosuna sahip olabilirsin. Böylece yakaladığın balıkları alıcılara değil   doğrudan işletme  tesislerine satarsın. Hatta kendi balık fabrikanı kurabilirsin." Balıkçı adamın konuşmasını kesmeden dinler. Adam, ciddiye alındığını  fark  edince daha da iştah kesilir. " Büyümeye  başladığında  bu küçük  balıkçı  kasabasını terk edip büyük bir şehre  yerleşirsin ve dünya açılırsın. Kısa zamanda zengin  olabilirsin ve milyonlar kazanabilirsin!" "Anlıyorum " der balıkçı. Milyonlar, başka şehir peki ya sonra? "Zengin  bir hayatın olur" der adam. Sonrasında emekli  olursun. Huzurlu bir emekli...geceleri  geç  vakitlerde uyuyabilecegin, çocuklarına  vakit ayırabileceğin, sevdiklerinle  vakit geçirebileceğin, güzel  günlerin olur. İstersen  bir  balıkçı  kasabasına  yerleşebilirsin, bundan sonra  zevk  için  için  balık  turarsın, çocuklarınla oyunlar  oynarsın, karınla baş  başa  kalmak için  vaktin olur, Akşamları kitap  okursunuz,tatlı  bir hayat sürersiniz mükemmel  değil  mi? "Kesinlikle  mükemmel "der balıkçı. "Zaten ben de tam olarak o hayatı  yaşıyorum. Şimdi sen de durup hayatına bak ve sahip olduğun  ayrıcalıklara odaklan. Mutluluğun süreçte  saklı oldugunu fark et. Hayatın seni sen yapan değerler olduğunu anladığında, bir  çok şeye  sahip olduğunu fark et. Aradığın şey sahip olmak istediklerinde değil, zaten  sahip olduklarının içinde...