1994 yılında kesişti Veli Babayla yollarımız.

1994’de Elif Tv'nin açılmasıyla birlikte başlayan meslek hayatım, aynı zamanda Veli babayla da yollarımızın kesiştiği zamandır.

Veli Baba diyorum çünkü O benim için bir baba gibiydi, bana sadece ve sadece babalık yaptı.

1994 yılında Elif Tv'de haber kameramanı olarak çalıştığım yıllarda her gittiğim haberde bana yol gösteren, elimden tutan bir babaydı çünkü benim için.

Hatta TRT Yıllarında özellikle spor haberlerinde arada beni de götürüp kamera çekimlerini bana yaptırırdı.
Dört gözle Veli Abimin beni çağırıp hadi seni habere götüreyim Yusufum demesini beklerdim.

Yıllar sonra Erciyes Tv'de uzun süre yine beraber çalıştık. Sonra İstanbul’a gideceğimi ilk Veli abiyle konuştuk o dönem herkesin aksine Veli Baba bana “Git Yusufum, git ama işi öğren ve tadında bırak geri dön demişti” 10 yılın ardından evlenir evlenmez geri dönmüştüm ve geldiğimde yine bana kucak açmıştı.

Ben ilk Kayseri’ye gelip prodüksiyon şirketi açtığımda oğlu Talha'ya ilk defa benim yanımda olması için izin vermişti. O dönemde işlerimizin iyi olması için elinden gelen yardımı yapmıştı.

Kısacası bana sadece babalık yapmıştı. 

Babamın vefatında benim ve ağabeyimin yanında Babamız gibi yer aldı.  

Babamızdan sonra bize Baba olmuştu...

Covid olduğunu duyar duymaz aradım kendisini “Abim nasılsın dediğimde, İyiyim canım iyiyim sadece dinleniyorum. Elime aldım abinin kitabını ağlaya ağlaya okuyorum” demişti hatta hemen telefonu kapatınca ağabeyimi aramış baya konuşmuşlar. Ağabeyime hastalıktan kurtulayım bu kitabı bir an önce film yapalım demiş.

Babamın vefatında bize öğütler vermişti…

Bir gün biz de ebediyete göç edeceğiz, demişti.

Ama Veli Baba bu çok erken oldu, bizi çok erken bıraktın, şimdi biz sensiz ne yapacağız Veli Baba!

En Büyük “GOMİNİSTLİĞİ” bize sen yaptın Veli Baba…

Mekânın Cennet olsun… Nur içinde yat Veli Baba…